ديابت و سلول هاي بنيادي
توجه به شيوع بالاي ديابت در اين سالها، خيلي از افراد خود و يا اطرافيانشان بهنوعي درگير اين بيماري مزمن بوده و در پي راهكاري براي بهبودي هرچه سريعتر هستند. قبل از اينكه به روشهاي درمان ديابت نوع 1 اشاره كنيم بهتر است اين بيماري را بهتر بشناسيم.اطلاعات خود را راجع به اين بيماري بالا ببريم.
ديابت نوع يك ، بيماري خودايمني است كه در آن سلولهاي سيستم ايمني بدن بهتدريج سلولهاي توليدكننده انسولين در پانكراس را از بين ميبرند در نتيجه پانكراس قادر نخواهد بود كه براي كنترل قند خون انسولين كافي به جريان خون آزاد كند.موقعي كه انسولين به مقدار كافي در بدن موجود نباشد قند خون روزبهروز افزايش يافته و عوارض بسيار متفاوتي براي بيمار به دنبال خواهد داشت. ازاينرو در با روشهاي درماني سعي ميشود كه سطح انسولين به قسمت نرمال برسد و گلوكز نيز براي متابوليسم وارد سلولها شود. همچنين بهترين راه براي تشخيص ديابت، انجام آزمايش قند خون ميباشد.كه خوشبختانه امروزه به راحتي در دسترس همه است
آيا ديابت نوع يك درمان قطعي دارد؟
بيماران مبتلا به ديابت نوع ۱ بهمنظور تنظيم قند خون و پيشگيري از پيامدهاي مخاطرهآميز نوسانات گلوكز، نياز به دريافت دوزهاي مشخصي از انسولين دارند. داروهاي تزريقي انسولين اولين و مهمترين داروهايي هستند كه امروزه براي كنترل قند خون بيماران ديابتي نوع ۱ مورد استفاده قرار ميگيرند. اين روش دارويي حدود يك قرن است كه بهعنوان روش استاندارد براي تنظيم نوسانات قند خون در افراد ديابتي به كار ميرود.اين روش تقريبا در اكثر افراد جواب داده و بيماران ديابتي مي توانند قند خون خود را با انسولين كنترل كنند.آنچه در مصرف انسولين اهميت دارد دوز و زمان دريافت انسولين است كه بتواند بهدرستي به جذب گلوكز خون در بافتها كمك كند. گلوكز خون يا همان قند خون از اساسيترين سوختهاي بدن بهويژه براي مغز است. بنابراين وجود مقادير بسيار كم گلوكز در خون را به دنبال خواهد داشت.به شما توصيه ميشود كه مقدار وزمان انسولين را فراموش نكنيد.
براي پيشگيري از چنين تجربههاي ناخوشايندي هر فرد مبتلا به ديابت نوع يك بايد مقدار مشخص از داروي انسولين را در زمانهاي معين دريافت نمايد. از آنجا كه ديابت نوع ۱ يك بيماري خودايمني است درمان قطعي براي آن وجود ندارد اما با مصرف صحيح داروهاي تجويز شده همراه با كنترل برنامه غذايي و سبك زندگي مناسب و مخصوصا ورزش منظم ،ميتوان به شرايط نرمال و طبيعي دست پيدا كرد.
علائم بيماري ديابت
ديابت نوع ۱ زماني بوجود مي آيد كه بدن فرد قادر نيست هورمون انسولين توليد كند ازاينرو گلوكز خون توانايي ورود به سلولهاي بدن را ندارد. اين بيماران براي بهبود علائم خود بايستي داروهاي انسوليني دريافت كنند. اما در ديابت نوع دو بهاندازه كافي انسولين در خون وجود دارد اما سلولهاي بدن به انسولين توليد شده پاسخي نميدهند و در واقع گيرندههاي انسوليني بر روي سلولها دچار نقص است.در واقع مهمترين تفاوت بين ديابت نوع يك و نوع دو ميباشدعلائمي كه در ديابت نوع ۱ و ۲ ظاهر ميشوند و به دليل بالا رفتن قند خون است و معمولاً علائم يكسان و مشتركي هستند را اين طور ميتوان نام برد.از جمله تكرر ادرار، گرسنگي و تشنگي مفرط، خستگي، تاري ديد، بهبودي ديرهنگام زخمها مشاهده ميشود. دير تشخيص دادن و درمان ديرهنگام ديابت منجر به آسيبهاي جدي ازجمله بيماريهاي قلبي و عروقي، پارگي شبكيه و خونريزي چشم، آسيب به كليهها و دستگاه ادراري و آسيب به دستگاه گوارش ميشود
انواع مختلف انسولين
انسولينهاي مختلفي در برندها و كيفيتهاي مختلفي در داروخانهها موجود هستند. اولين تفاوت موجود در انسولينها مربوط بهسرعت تأثيرگذاري و ميزان ماندگاري آنها در بدن است. برخي از تركيبات انسولين به مدت بيشتري در خون ماندگار هستند و اثر خود را بهتدريج و در بازه زماني نسبتاً طولاني روي بدن اعمال ميكنند اما برخي ديگر اثرشان بسيار سريع است و بلافاصله بر قند خون اثر گذاشته و سريع نيز از جريان خون حذف ميشود. داروهاي انسوليني بر اساس زمان اثرگذاري و ماندگاري آنها در خون در چهار گروه تقسيمبندي ميشوند.
انسولينهاي سريعالاثر
انسولينهاي كوتاه اثر
انسولينهاي متوسط الاثر
انسولينهاي طولاني اثر
- ۲۷ بازديد
- ۰ نظر